* ဒါ၀င္ရဲ႕မိခင္

ဒါ၀င္ရဲ့မိခင္
"ဟဲ့သား….မင္းနားမွာေသြးေတြနဲ့ပါလား။ဘာျဖစ္တာလဲ။အေမ့ကိုျပစမ္း…."
"ဟဲ့……….အေပါက္ႀကီးနဲ့ပါလား"
"ဘာ………နားကပ္ပန္ဖို့……ဟုတ္လား…….မင္းကြယ္……ႀကံႀကီးစည္ရာ……မိန္းမလည္းမဟုတ္ပဲနဲ့။ဒါနဲ့
ဒီႏႈတ္ခမ္းနီေတာင့္ႀကီးလိုဟာႀကီးကဘာတုန္းကြဲ့"
"ဘာ………သားနားကပ္……ဒီဟာႀကီးကိုမင္းကပန္မလို့……ဟုတ္လား…….သား…..လူေလး………..မင္း
စိတ္မွမွန္ေသးရဲ့လားကြယ္"
"ဟဲ့ငါကရႈပ္တာမဟုတ္ဘူးဟဲ့……နင္တို့မဟုတ္မဟပ္ေတြလုပ္ေနလို့၀င္ေျပာရတာဟဲ့"
"ေၾသာ္…စတိုင္…ဟုတ္လား…..မင္းတို့စတိုင္ကလည္းကြယ္"

* * * * *

"ဟဲ့သား…..မင္းေပါင္မွာအက်ိတ္မ်ားေပါက္ေနလို့လား။လမ္းေလွ်ာက္တာကြတကြတနဲ့….ေၾသာ္ဟဲ့……
ငါေမးေနတာၾကားရဲ့လား….."
"ဒီနားၾကပ္ႀကီးတပ္ထားမွေတာ့ၾကားေတာ့မလားကြဲ့။ေနပါဦးကြယ္။မင္းအက်ီၤကလည္းရွည္လိုက္တာဒူး
ေခါင္းဖံုးေနျပီ။ဆိုဒ္ကလည္းအႀကီးႀကီးကိုး။ဘာလဲဆိုဒ္ႀကီးေရာ၊ဆိုဒ္ေသးေရာတန္ဖိုးတူတူပဲဆိုလို့မင္းကအႀကီးကို
ယူလာတာလား။ငါ့သားေတာင္တြက္တတ္လာျပီကိုးကြဲ"
"ဆံပင္ေလးဘာေလးလည္းညွပ္ပါဦးကြယ္။ဘယ္နဲ့မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းဖံုးေနျပီ။နားေတာင္းႀကီးကလည္း
တစ္ဖက္နဲ့…..လက္သည္းနီအမည္းႀကီးေတြကလည္းက်က္သေရကိုမရွိလိုက္တာ။မင္းကြယ္….ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ဘယ္လိုပံုေပါက္ေနျပီလည္းဆိုတာမွန္ထဲျပန္ၾကည့္ပါဦး"
"ဘာကြဲ့…..ပန္းစတိုင္….ဟုတ္လား…ျဖည္းျဖည္းေျပာပါဟဲ့……ဒီမွာစေထြးေတြစင္ကုန္ျပီ…..နာမည္က
လည္းထူးဆန္းလိုက္တာ"
"ေနပါဦးကြယ္….မင္းလက္ကလည္းအေၾကာလိုက္ေနလို့လား…..ေၾသာ္…ဟဲ့…..ငါ့မ်က္ႏွာကိုထိေတာ့
မယ္ဟဲ့။ေအာင္မေလးမူးလိုက္တာ…သူ့လက္ကိုပဲလိုက္ၾကည့္ျပီးေရွာင္ေနရတယ္။ေကာင္းေကာင္းကိုစကားမေျပာရဘူး"
"ေၾသာ္စတိုင္တဲ့လား…..မင္းစတုိင္ကလည္းကြယ္။ အရင္ဘုရင္ေခတ္တုန္းကနားေတာင္းပန္တဲ့ေယာ
က်ၤားေတြဘယ္လိုေနလဲေတာ့မသိဘူး။မင့္ၾကည့္ရတာေတာ့္ေခါင္းလႈပ္၊ေျခလႈပ္၊လက္ကားယား၊ေျခကားယားနဲ့
လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့လည္းအက်ီၤဖားယား၊ေဘာင္းဘီဘုတ္သိုက္နဲ့ပါးစပ္ကလည္းသီခ်င္းေတြပြစိပြစိရြတ္ျပီးေစာင္း
ငန္းေစာင္းငန္းနဲ့ၾကည့္ရတာေလျဖတ္ေတာ့မယ့္လူနာက်ေနတာပဲကြယ္။ဘာစတိုင္မွန္းမသိဘူး"

* * * * *

"ဟဲ့သမီး…..ညည္းစကပ္ကလည္းတိုလွခ်ည္လားကြဲ့။ထုိင္ရထရတာအျမင္မေတာ္ပါဘူးကြယ္"
"ဘာ…ဘာ……ဒါ၁၈၀၀၀ေတာင္ဟုတ္လား…..ဒီနံငယ္ပိုင္းေလာက္ပဲရွိတဲ့စကပ္ေလးကိုကြယ္……ညည္း
ႏွယ္……ၾကံၾကံဖန္ဖန္ေအ…..၁၈၀၀၀ေပးျပီး၀ယ္လာရတယ္လို့ဦးေႏွာက္မရွိလိုက္တာ"
"ဒီအကီ်ၤကေရာဟဲ့…..လည္းပင္းေပါက္ကလည္းလက္ေကာက္၀တ္နားေရာက္ေတာ့မယ္။ျပဲလိုက္တာ
ဟယ္။ေနာက္ျပီးတိုနံ့နံ့နဲ့၊ခ်က္ေပၚေနျပီဟဲ့….ငါမေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး….."
"ဘာစတိုင္လဲ။အသားကလည္းမည္းေသး….ေဖၚထားလွစ္ထားတာေတြကလည္းလွန္ၾကည့္စရာေတာင္
မလိုဘူး။တစ္ကိုယ္လံုးျမင္ေနရျပီ။ကိုယ့္ကိုယ္ခႏၶာျပည့္ျပည့္ျဖိဳးျဖိဳးနဲ့ျမန္မာဆန္ဆန္ေလး၀တ္ပါလား။ မ်က္စိဘယ္ ေလာက္ေအးမလဲ"
"ဘာရိႈးပြဲလဲ။ဒီလိုပံုစံနဲ့ရိႈးပြဲသြားလို့ကေတာ့ကေလးေတြေတာင္းနဲ့လိုက္ေကာက္ေနရဦးမယ္။အိမ္မွာပဲ
ေအးေအးေဆးေဆးသီခ်င္းနားေထာင္ပါလည္းေအ"

* * * * *

"ဟဲ့သား….သူကဘယ္သူတုန္းကြဲ့။ဆံပင္ေတြကလည္းေကာက္ေကြးေနတာပဲ။နဂိုေကာက္လား…."
"ဘာ…..သားခ်စ္သူ….ဟုတ္လား….မင္းဟိုတစ္ပတ္ကေခၚလာတဲ့အသားျဖဴျဖဴ၊ဗိုက္ပူပူနဲ့စူစူပုပ္ပုပ္
ေကာင္မေလးကေရာကြဲ့။ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ"
"သူနဲ့သားျပတ္သြားျပီဟုတ္လား……ဟဲ့……ျမန္လွခ်ည္လား။သူမ်ားသားသမီးကိုကြယ္…..အားနာစရာ"
"ဘာ……ဘာ…..ပ်င္းလာလို့ႏွစ္ဦးသေဘာတူျပတ္စဲတာဟုတ္လား။မင္းတို့ေခတ္ကလည္းကြယ္………
အံ့ေရာ….အံ့ေရာ…"

* * * * *

"ေၾသာ္…..ဒါကသမီးခ်စ္သူလား….ဒါနဲ့သားကဘာလုပ္တုန္းကြဲ့"
"ဘာ…ဘာ…..ဘာပြတ္တယ္။မိုက္ရိုင္းလွခ်ည္လားကြဲ့။မင္းလူႀကီးကိုဘယ္လိုစကားေျပာတာလဲ"
"ေၾသာ္…အဆိုေတာ္ေတြသီခ်င္းဆိုရင္မင္းကအဲဒါ….ဘာ…ဘယ္လိုေခၚတယ္…ဒီေဂ်ပြတ္တယ္ဟုတ္
လား….ေၾသာ္…အဲလိုလား…..မင္းတို့ကစင္ေပၚမွာလုပ္ခ်င္ရာလုပ္။ေအာက္ကဟာေတြကလည္းျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္…..
အင္း….အင္း…ငါနားလည္ျပီ"
"ဒါနဲ့….မင္းအလုပ္က၀င္ေငြေကာင္းလို့လားကြဲ့"
"ေၾသာ္…ေပါက္သြားမွလား….ဘာေပါက္တာတုန္းကြဲ့"
"ေၾသာ္….ဒါဆိုနာမည္မႀကီးရင္ေရာဘာလုပ္စားမွာလဲ"
"ေၾသာ္….အဆိုေတာ္….မင္းကသီခ်င္းဆိုတတ္လို့လား"
"ေၾသာ္….အဆိုေတာ္မျဖစ္ရင္လည္းရုပ္ရွင္မင္းသားလုပ္ဦးမွာေပါ့….အင္းအင္း….အေဒၚလည္းေပါက္ပါျပီကြယ္"

* * * * *

"ဟဲ့သား….ေနာက္က်လိုက္တာကြယ္။ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ"
"ဘာသြားခ်က္စားၾကလို့တုန္းကြဲ့"
"ေၾသာ္…ကြန္ပ်ဴတာေပၚကေနသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့စကားေျပာၾကတာလား။ေနပါဦးကြယ္။မင္းတို့ဘာေတြ
မ်ားဒီေလာက္ေတာင္ေျပာဆိုေနၾကတာလဲ"
"အလုပ္…..ဟုတ္လား….မင္းတို့ကေက်ာင္းမျပီးေသးဘူး။အလုပ္လုပ္ေတာ့မလို့လား…တယ္ဟုတ္ပါလား
ကြဲ့….ဆိုပါဦးဘာလုပ္မွာလဲဆိုတာ…."
"ဘာ….ဆိုက္ကားေထာင္မလို့ဟုတ္လား…"
"ေၾသာ္…အင္း…အေမမသိလို့ပါသားရယ္။အဲဒီဆိုက္ဘာကဘာတုန္းကြဲ့"
"ေအာင္မေလး…မင္းတို့အလုပ္ကအရင္းအႏွီးမ်ားလိုက္တာ။အရင္ဆံုးအခန္းရွာရမယ္။ ျပီးရင္ကြန္ပ်ဴတာေတြ ၀ယ္ရမယ္။
ေနာက္ျပီးဘာခ်ိတ္ရမွာ……အဲ……အဲဒါလုပ္ရဦးမယ္။ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာမီးနဲ့သံုးရတာကြဲ့။ မီးကမွန္မွမမွန္တာ။မီးစက္ကလိုဦးမယ္။
မီးစက္ေမာင္းေတာ့ဆီကပါပါလာျပီ။ဆီေစ်းကလည္းႀကီးပါဘိသနဲ့။မင္းတို့ရေတာ့ဘယ္ေလာက္….၁နာရီ၅၀၀…ဟုတ္လား။
ဆီဖိုးေတာင္ေက်ပါ့မလားကြယ္။အခန္းဖိုး၊ကြန္ပ်ဴတာဖိုးနဲ့မင္းတို့ဟာကေရႊခြက္နဲ့ေတာင္းစားသလိုျဖစ္မေနဖူးလားကြဲ့။
မျဖစ္ပါဘူးကြယ္။ မျဖစ္ပါဘူး။ မင္းဟာမင္း၁နာရီ ၅၀၀နဲ့ပဲသြားသံုးပါ။ ဒါေတာ့ငါတတ္ႏိုင္ပါတယ္"
* * * * *
"ဘာ…သိန္း၁၀၀…ဟုတ္လား…ဘာလုပ္ဖို့လဲကြဲ့"
"ႏိုင္ငံျခားမွာအလုပ္လုပ္မယ္ဟုတ္လား။ညည္းကလည္းေအ….မိန္းကေလးပဲ….စက္ခ်ဳပ္သင္ျပီးစက္က
ေလးတစ္လံုး၀ယ္…..စက္ခ်ဳပ္စားပါလားေအ့……ဒီမွာျဖင့္ဘာမွမလုပ္ခ်င္ဘူး။ဟိုမွာဘာသြားလုပ္စားႏိုင္မွာလဲ"
"ဟိုတယ္မွာလုပ္မယ္….ဟုတ္လား…..ဘာေတြလဲေအ….ညည္းေျပာတာေတြက်ဳပ္နားမလည္ပါဖူး။
ညည္းထက္ေတာ္တဲ့လူေတြဒီေလာက္မ်ားတာ။ညည္းကိုခန့္ပါ့မလားေအ့"
"ကိုယ့္အရည္အခ်င္းနဲ့တန္တဲ့ေနရာရမယ္ဟုတ္လား။အိမ္မွာျဖင့္တံျမက္စည္းေတာင္ေျဖာင့္ေျဖာင့္မ
လွည္းႏိုင္တဲ့သူကဘာအလုပ္မ်ားလုပ္ႏိုင္မွာမို့လဲ။ပိုက္ဆံဆံုးရံုပဲရွိမွာေပါ့"
"ဘာ….ဘာ….ႏိုင္ငံျခားေတာ့ေရာက္ဖူးတာေပါ့….ဟုတ္လား…ေအာင္မေလးမယ္မင္းႀကီးမရယ္…………
ဒီသိန္း၁၀၀ဆိုတာနည္းလား…..ညည္းတို့ဒီလိုလူတန္းေစ့ေနႏိုင္ဖို့က်ဳပ္ဘယ္ေလာက္ရုန္းကန္ခဲ့ရလဲ။
ေတာ္ၾကာ အရင္းျပဳတ္ေနလို့အိုႀကီးအိုမနဲ့ဒုကၡေရာက္ေနဦးမယ္။မေပးႏိုင္ပါဘူးေအ"

* * * * *

"ဟဲ့သမီး…..ညည္းသူငယ္ခ်င္းကမျပန္ေသးဘူးလား။မိုးခ်ဳပ္ေနျပီဥစၥာ"
"ဘာ…ရည္းစားနဲ့စိတ္ဆိုးေနလို့ဟုတ္လား….ရည္းစားနဲ့စိတ္ဆိုးတာနဲ့အိမ္မျပန္တာဘာဆိုင္လို့လဲေအ့"
"ဘာ….သူကသူ့ရည္းစားနဲ့တူတူေနတာ….ဟုတ္လား…ဟဲ့သူကအိမ္ေထာင္က်ျပီလား..ဘာေတြလဲေအ"
"ဘာ…ဘာ….လစ္ဗင္းတူဂယ္သား..အဲဒါဘာႀကီးတုန္းေအ…..မိဘကလည္းမိဘပဲ…ဘယ္ေလာက္ခ်မ္း
သာသာကေလးကိုေဟာ္တယ္မွာထားရသလားဟဲ့"
"ဘာ…လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္လို့ဟုတ္လား….ခုသူကက်ဳပ္တို့အိမ္မွာဘာလာလုပ္တာတုန္း"
"ဘာဘာ….သူ့ရည္းစားလာေခ်ာ့တာကိုေစာင့္ေနတာဟုတ္လား…..ဘုရား…ဘုရား…ေလာကႀကီးက
ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလဲဟင္။ဟဲ့သမီး….ညည္းဒီလိုမိန္းကေလးမ်ိဳးနဲ့အေပါင္းအသင္းမလုပ္နဲ့ေနာ္။သူ့ကိုလည္းအိမ္
ျပန္ဖို့ေျပာလိုက္ပါေအ။ငါ့အိမ္ကသာလာယံဇရပ္မဟုတ္ဖူးဟဲ့"

* * * * *

"ဘာ….သားမိန္းမခိုးလာတယ္ဟုတ္လား…..ျမတ္စြာဘုရား….ကယ္ေတာ္မူပါ…..မင္းကကိုယ္စားဖို့
ေတာင္မရွာေဖြႏိုင္ပဲနဲ့ဲမ်ားအိမ္ကိုလူပိုတစ္ေယာက္ေခၚလာရတယ္လို့"
"ဘာ….ငါက၀မ္းသာရဦးမယ္ဟုတ္လား…ၾကားၾကားဖူးေပါင္ေတာ္…..ဘာကို၀မ္းသာရဦးမွာလဲ"
"ဘာ…ဘာေျပာတယ္….မင္းကငါ့အတြက္ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ေခၽြးမတစ္ေယာက္ရွာလာတာ….ဟုတ္လား…
ဘာတုန္းကြဲ့….ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ေခၽြးမဆိုတာ…."
"ေၾသာ္…..ဥစၥာေပါရုပ္ေခ်ာ၊အလိမၼာအိမ္ပါကိုေျပာတာဟုတ္လား…..သူကဒီေလာက္ျပည့္စံုေနမွေတာ့
မင္းလိုမျပည့္စံုတဲ့သမက္ကိုဘယ္ေယာကၡမကလက္ခံမွာလဲကြဲ့"
"ဘာ….အေမရွိသားပဲဟုတ္လား……ေတာ္လိုက္တာကြယ္…….မင္းကိုဒီအေတြးအေခၚေတြဘယ္သူသင္
ေပးလိုက္တာတုန္းကြဲ့……မင္းတို့ကိုေန့ရွိသေရြ့တစ္ဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ေျပာေနလို့ငါ့ကိုအားတယ္ထင္လို့အပ်င္း
ေျဖရေအာင္ေခၽြးမတစ္ေယာက္ရွာလာေပးတာလားကြဲ့။ဒီမယ္ငါ့သား…..မင္းတို့လို၂၁ရာစုသားသမီးႏွစ္ေယာက္ကို
ေကၽြးေမြးျပဳစုရတဲ့မင္းအေမ…..ငါဘယ္ေလာက္ေခါင္းရႈပ္ရလဲဆိုတာမင္းမသိေသးလို့ပါကြယ္။မင္းကအေျပာ
ေကာင္းလိုက္တာ….ဘာ…..ငါ့အတြက္ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ေခၽြးမတစ္ေယာက္ရွာလာတာဟုတ္လား…..ငါ့အထင္ေတာ့
မင္းကငါ့အတြက္ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ေခၽြးမတစ္ေယာက္ရွာလာတာမဟုတ္ဘူးကြဲ့။မင္းကမင္းမိန္းမအတြက္ေအာ္ရီဂ်င္
နယ္ေယာကၡမတစ္ေယာက္ရွာေပးလိုက္တာဟဲ့….သိရဲ့လား….သိရဲ့လား…..

* * * * *

"ေၾသာ္….သူတို့ကိုေျပာရတာေက်ာက္တံုးကိုပန္းနဲ့ေပါက္ေနသလားေအာက္ေမ့ရတယ္။ေလကုန္ရင္တုန္
ျပီးအဖတ္လည္းမတင္ဘူး။ဆုတ္ေခတ္ဆိုတာဒါမ်ိဳးမ်ားလား။ငါ့မွာလည္းဒီေခတ္ႀကီးထဲအရာရာအံေခ်ာ္ေနသလား
မသိဘူး။ေအးေလ……ဧရာ၀တီေျပာင္းျပန္စီးတဲ့တစ္ေန့က်ရင္ေတာ့ငါလည္းဒီေခတ္ကိုအမွီလိုက္ႏိုင္ေကာင္းပါရဲ့"